Dagboek van de pastoor: 

 

de eerste dag (18 juli)

Dag beste mensen,

Hier een eerste bericht vanuit Toronto.

De reis begon prima, op het vliegveld ontdekte ik dat mijn paspoort, waarvan ik 's nachts een kopietje gemaakt had, nog op het kopieerapparaat lag. Dankzij Ria, Aad en Jeanne, kreeg ik het ruim op tijd en kon weer bij de groep aansluiten. De vlucht ging heel soepel, weinig turbulentie, geen luchtziekte, en een soepel opstijgen en landen. We vertrokken wel iets later en kwamen ook iets later aan.In Toronto begon de echte vertraging pas. Een van onze medereizigers werd er door de douane uitgepikt om haar steekproefsgewijs extra te ondervragen. Dus weer wat vertraging. Daarna was er een koffer zoek. En toen die gevonden was bleek dat de laatste trein naar Grimsby, waar we zouden worden opgehaald al vertrokken te zijn. Gelukkig hadden we een telefoonnummer en met wat heen en weer bellen en bus en treinmaatschappijen uitzoeken, vonden we en GO-train, die eerder een no-go-train is, omdat het een boemeltreintje bleek, die nog een elektrische storing had ook. We moesten daarom van trein verwisselen en sjokten toen verder naar Burlington. 

Onderweg deelden we onze ervaringen met toevallige Canadese medereizigers, die ons hartelijk welkom heetten en ons verzekerden dat dit niet de gewoonte was om van trein te wisselen en zo langzaam te rijden dat het meer een toeristische route was. We zouden doorrijden naar Aldirshot maar het bleek dat dit laatste stuk per bus zou gaan. Een passagier in de trein was zo vriendelijk om zijn mobiele telefoon te lenen. We konden in Burlington blijven, daar werden we opgehaald door een aantal Nederlandse immigranten. Ik zat in de wagen bij Rick Hendriks, die familie had in Loosduinen. Eenmaal in Lincoln, werden we opgevangen in het parochiehuis, een grote toneelzaal, waar we uiterst hartelijk werden begroet en de veertien deelnemers werden ondergebracht bij gastgezinnen. Het was inmiddels 22.00 uur, de groep had zich prima gehouden, al waren we behoorlijk moe. Onderweg was er bij Mac Donalds al wat te eten gehaald, dat scheelde, de wachttijden tussendoor waren ook niet verkeerd om wat uit te rusten.

Vandaag konden we uitslapen tot 7.30 u, dat scheelde. Om 9.00 uur hebben we de Eucharistie gevierd. Onze groep vertrok daarna naar de Niagara watervallen. Paul Bergmans en ik zijn gebleven omdat wij naar een andere parochie gaan, de Alexander parish in Fonthill.
Hier blijf ik tot de 22e. Daarna vertrekken we naar Toronto. Deze groep blijft dan in Scarborough, een wijk van Toronto.

Tot vandaag hadden ze hier ruim drie weken geen regen gehad met temperaturen boven de dertig graden. Wij hebben blijkbaar Nederlands weer meegebracht, aangezien het vandaag is begonnen met regenen.
We wachten nu hier in Fonthill (het is inmiddels 16.20 u.) op de groep Nederlanders die vandaag aankomt. Dan gaat ons programma pas echt draaien. Ik vermoed dat ik een groepje onder mijn hoede krijg omdat Pastoor Simons uit Roermond niet weg kan omdat in zijn parochie het huis is afgebrand waarin die kinderen zijn omgekomen. Ik neem aan dat ik hem zal vervangen.
Allemaal de hartelijke groeten vanuit een inmiddels weer droog Canada.

Pastoor Michel Hagen, mede namens Paul Bergmans

Dagboek van de pastoor heeft de volgende delen:

Terug

 

Terug

 

Samenstelling, vertaling  en bewerking: © 2001-2002, Stichting InterKerk, Poeldijk
Bron:
20020718.01