 Dagboek van
de
pastoor:
de zevende dag |
|
|
Dag beste mensen,
Vannacht met oordopjes goed geslapen, de dagen zijn warm en gezond vermoeiend. Deze ochtend moesten we om 9.00 in de parochiekerk zijn. Dat was voor de meesten niet zo moeilijk, aangezien het vroeg licht is en er al vanaf zeven uur gestommel op de zalen is. Maar sommigen blijven in de avond graag tot een uur of twee/drie een kaartje leggen en doorpraten, dan is 's morgens acht uur op toch nog vroeg. Met de leiding waren we ruim eerder op. Om half acht ontbijt en kwart over acht teambespreking. Het programma in de kerk was best stevig, morgengebed, mededelingen, catechese, groepsgesprek en Eucharistieviering. Waarschijnlijk was dat de Eucharistie nu gepland omdat in de avond je de jongeren niet meer bij elkaar hebt. Maar daardoor kwam het gesprek in de groepjes erg in het gedrang. Ik ben daar zelf niet zo blij mee, omdat die gesprekken noodzakelijk zijn voor de eigen geloofsvorming. Je kunt moeilijk groeien in geloof als je niet in de gelegenheid bent om over je geloof te praten. Daar bleef nu maar een goed half uur voor over. De reacties van de jongeren waren wisselend. De een vond bisschop de Jong heel boeiend spreken, een ander was na een half uur in slaap gevallen. Maar dat kwam meer door de vermoeidheid. Weer een ander vond de mopjes te flauw, maar ja die lacht alleen om de eigen mopjes ... Naar mijn indruk had mg. de Jong een goed verhaal gehouden, met voor de Nederlanders aan het einde een stukje herhaling, omdat er een flink aantal jongeren uit Nederland en België bij waren gekomen. Een onverwachte toegift was het getuigenis van twee jongeren die de gelofte hebben afgelegd van 'Ware Liefde Wacht'. Voor de jongeren was dit (naar mijn idee) wel verrassend. Ik hoorde in ieder geval wel een enkele reactie waarin respect doorklonk. Na de mis kon ik me bij een deel van mijn eigen groepje voegen. Dat is het deel dat niet zo heel sterk op Kerk en geloof betrokken is. Zij hadden dan ook zin om eerst China Town te bezoeken. Dat was wel even puzzelen en doordat we eerst de verkeerde kant op waren gestuurd, kwamen we daar wat later aan. Omdat een van ons groepje uit Vietnam komt, zijn we wat gaan eten in een Vietnamees restaurant. Daar heb ik voor het eerst met stokjes en een lepel kippensoep gegeten. Voor heel de groep was het wel hilarisch, maar ook smakelijk. Bovendien was de hoeveelheid zo groot dat de meesten een halve kom moesten laten staan (de soepkommen hadden de maat van een flinke slakom). Na het restaurant zijn we richting CN-tower gegaan, dat is een gigantische mast, misschien wel drie keer de Euromast. Ik hoor een hoogte noemen van 570 meter. Daar aangekomen hebben we onze plannen maar gewijzigd, aangezien er een rij stond van zestig of zeventig meter. De ervaring van de toren zal toch vooral zoiets zijn als een rondvlucht boven de stad. Aansluitend zijn we toen via metro en stadstram naar Exhibition Place getogen. Dat betekende toch nog een flink stuk lopen omdat de laatste trams zo vol zaten dat we met een groep van tien er nooit bij konden. Inmiddels hebben we hier weer lekker gegeten. Het loopt nu echt gesmeerd. Zonet nog getuige geweest van een waterballet omdat twee uit onze groep het niet konden laten de flesje op elkaars rug te legen, een paar anderen zijn naar de verloren voorwerpen gegaan om een rugbybal met een pijlstaart eraan te zoeken. Na een half uur zijn ze zonder resultaat teruggekeerd. Het wordt tijd om weer op te stappen. Het is nu rond 21.00 uur en we zijn met de helft van de groep in de school teruggekeerd, de andere helft bleef daar nog even. Terug op school hoorden we van de andere groepen dat zij ook een mooie dag hebben gehad. Het is overigens al meerdere dagen schitterend weer. Ik hoor spreken over de warmste zomer in Toronto sinds 150 jaar. Ook hoor ik de eerste aantallen noemen, een schatting bij de openingsmis van 250.000 aanwezigen. Wetend dat lang niet iedereen ook bij de opening was, zullen het nu al zeker om 300.000 of meer gaan. Ik ben benieuwd hoe het op de slotdag zal zijn. Terug op de slaapzaal ligt er al een op zijn matrasje. Die heeft het wel gehad met de warmte en het vele lopen. Ook ik voel m'n voeten wel wat, het is inmiddels 22.30 uur (in Nederland half vijf in de nacht), tijd voor mijn eigen avondritueel, 23.30 uur gaat het licht op de zaal uit. Er is hier op de school door onze leiding een stiltecentrum ingericht. Ik denk dat als het gelukt is deze mail te sturen, ik daar nog even tijd maak voor gebed. Dat is iets dat op een bedevaart niet mag ontbreken. Wie nog wat foto's van deze dagen wil bekijken kan gaan naar www.jongkatholiek.nl of naar www.omega-magazine.nl . Ook op www.katholieknederland.nl zal er wel wat te vinden zijn. Wat de KRO tussendoor uitzendt, weet ik niet, ik zie ze wel met een camera lopen voor opnames. Ik houd het hierbij. Ook nu hebben we weer een paar adressen toegevoegd aan de mailinglist van deze dagelijkse beschouwingen. Ik eindig met de hartelijke groeten. Father Michael, met medegroeten van Moni Zahn en Paul Bergmans etcetera etcetera.
|