Tweede bericht van Wouter

Wouter (in het midden) wordt samen met Miriam geïnterviewd

Hoi,

bedankt voor jullie tegenberichtjes. Het is hier nu 23.15. Ik zit in een Internetcafe en ben doodmoe, maar wilde jullie toch nog even schrijven. Morgen heb ik er waarschijnlijk geen tijd meer voor en anders komt het er niet meer van voor het vertrek van aanstaande maandag. Maandag zijn we vanuit het kleine stadje Grimsby aangekomen in Toronto zelf. We reden wederom met echte schoolbussen en het regende dat het goot. Ik had onderweg nog een leuk gesprek met de bus-chauffeuse die toch wel erg benieuwd was wat er allemaal stond te gebeuren. We arriveerden bij onze nieuwe slaapplaats, een school aan de rand van het centrum. Dat was even slikken. In plaats van een zwembad zijn er hier nauwelijks douches, slapen we op de grond met nog 13 anderen in een klaslokaal en hangen er geen deurtjes maar een vuilniszak voor het toilet. Maar goed, bij een echte pelgrimage hoort een beetje afzien.

Ons dagprogramma begint met het ontbijt om 08.30. Degenen die mij kennen weten dat ik dat natuurlijk nog geen eenmaal gehaald heb... Om 9.00 uur begint het inhoudelijke programma met een inleiding van ca 40 minuten door een van de meegereisde bisschoppen waarna de 450 man in deelgroepjes uiteengaan om ervaringen uit te wisselen. Aansluitend hierna vindt de Mis plaats. Zowel het inhoudelijke thema als de Mis doen we samen met de Belgische groep. Awel, vandaach hadden we zowel eene heiligen mis in het Vlaams...

Vanaf een uur of twaalf hebben we een vrij programma. Elke middag wordt er een jongerenfestival gehouden. Alle festiviteiten vinden plaats op Exhibition Place, een soort congrescentrum zoals de RAI. Het is helemaal ingericht voor de Jongerendagen en het is vol met mensen. Er zijn een stuk of zes podia, veel pizzatentjes en souvernirshops. Morgen ga ik een CD met de officiele muziek van deze dagen kopen, echt te gek.

Vandaag hebben we voor het eerst de Paus gezien. Hoewel het voor mij misschien de 10e keer is dat ik hem in levende lijve zie, is het elke keer weer een indrukwekkende ervaring. De Paus was fysiek duidelijk niet sterk maar het was goed zichtbaar dat hij het enorm naar zijn zin had. Zo klapte hij een paar keer mee op de maat van het gebrul. Want gebrul was er veel. Ik schat dat er zo'n 200.000 jongeren aanwezig waren bij het welkom van de Paus. Je zag vlaggen van alle kleuren uit alle landen. Wij hadden met een man of tien een plaatsje weten te bemachtigen op ca 100m van het podium: uitstekende plaatsen dus! De KRO is aanwezig met een filmploeg en die heeft ons en het hele welkom opgenomen. Als het goed is wordt het a.s. zondag (ik meen 's avonds) uitgezonden bij Kruispunt. Ze zullen ook de komende dagen blijven filmen. Daar ik me redelijk 'bizar' gedragen heb, ben ik bang dat ik er ook op kom. Je kunt me herkennen aan een oranje kroontje wat ik constant op heb. Niet kijken dus.

We vermaken ons hier opperbest. Het is een vreugdevolle tijd met veel lachen, diepe gesprekken en lange stukken lopen. Echt tijd om stil te staan bij anderen (niet tijdens het lopen natuurlijk) en je leven weer eens in ogenschouw te nemen. Ik doe nog al eens mee met het programma van de 10 gehandicapten die mee zijn. Ongelofelijk, wat een berg goud deze mensen waard zijn! Verder leer ik veel nieuwe mensen kennen. De komende dagen staan nog de Kruisweg (vr), Avondwake (za) en slotmis (zo) op het programma. Van zaterdag op zondag slapen we naar verwachting met zo'n 250.000 mensen onder de open sterrenhemel, leuk dus. Hopelijk regent het niet....

Groeten,

Wouter

Terug

 

Samenstelling, vertaling  en bewerking: © 2001-2002, Stichting InterKerk, Poeldijk
Bron:
20020726.02